“Dostum Trump” ve İsrail meselesi
Türkiye kamuoyunda, AKP’nin de özel çabalarıyla, “İran’dan sonra hedef biz miyiz?” tartışması sürüyor. İsrail’in saldırganlığının bölge ülkelerinde tedirginlik yaratması kadar doğal bir şey olamaz. Türkiye de bu coğrafyanın önemli bir parçası olarak her gerilimde başlıca aktörlerden biri hâline geliyor. Ancak tek adam rejiminin, İsrail’e dair toplumsal duyarlılık yaratmanın ve uluslararası kamuoyu oluşturmanın ötesinde amaçlara sahip olduğu anlaşılıyor.Dışişleri Bakanı Hakan Fidan’ın bir yıl önce yaptığı “3. Dünya Savaşı kapıda” değerlendirmesi, hemen ardından Erdoğan’ın “İsrail bize saldırabilir” açıklaması ve nihayetinde Bahçeli’nin “Sonraki hedef biziz” çıkışı bu tabloyu tamamlıyor. Hatta bu söylemlere, Abdullah Öcalan’ın DEM Parti heyetiyle İmralı’da yaptığı görüşme tutanaklarında yer alan değerlendirmeleri de eklemek mümkün. Bugüne dek yalanlanmayan bu tutanaklara göre Öcalan, bölgedeki en büyük tehdidi İsrail ve ABD olarak görüyor. Yine hatırlanacağı üzere, Cumhur İttifakı’nın önemli isimleri bu açıklamaların hemen ardından “iç tahkimat” vurgusunu yapmayı alışkanlık hâline getirmişti. Dışarıdan gelecek tehlikelere karşı içeride iktidar ve muhalefetin bir “milli duruş” sergilemesi gerektiği ileri sürülüyordu. Bu konuya tekrar dönmek üzere, şimdi Erdoğan ve Bahçeli’nin İsrail tehdidi söylemlerine kısaca bakalım:
ABD’SİZ İSRAİL NE KADAR İNANDIRICI?
Erdoğan ve Saray çevresinin Trump’a olan sevgisini bilmeyen kalmadı. Trump seçildiğinde neredeyse bayram ilan edeceklerdi. İsrail’in saldırıları sonrası Erdoğan ve Trump’ın gün içerisinde birkaç kez görüştüğüne dair bilgiler Saray kaynaklarınca servis edildi. Her konuyu rahatça konuşabildikleri iddia edilen bu iki liderin görüşmelerinde neler konuşulduğu, hangi başlıklarda uzlaşmaya varıldığı ise bilinmiyor.
Bu görüşmelerin etkisiyle olsa gerek, iktidar ve yandaşları İsrail’in İran’a yönelik saldırısında yalnızca İsrail’i suçluyor, ABD’yi neredeyse hiç anmıyor. Oysa herkes bilir ki ABD’nin desteği olmadan İsrail ayakta duramaz. Gazze, Lübnan, Suriye ve İran’a yapılan saldırıların tamamını organize eden güç ABD’dir. Ortadoğu’da ABD ve İsrail ayrı ayrı değerlendirilemez. Ancak görünen o ki, Erdoğan ve Bahçeli bu gerçeği kabullenmek istemiyor. Bu nedenle Saray çevresi Kürecik ve İncirlik üslerinden, NATO’dan ve BOP’tan (Büyük Ortadoğu Projesi) bahsetmiyor.
TEHDİT ALTINDA OLAN KOLTUKLAR
İsrail’in saldırıları, iktidar bloğunun yeniden güvenlik kartını devreye sokmasına zemin hazırladı. Dışarıda omuz omuza oldukları güçleri içeride tehdit gibi gösterip, tüm halkı arkalarına dizmeye çalışıyorlar. Erdoğan’ın son 10 yıldaki seçim stratejilerinin temelini oluşturan güvenlik endişesi ve tehdit algısı yeniden devrede. Milli güvenlik endişesi, her şeyin önüne konuluyor. Ekonomik krizden hak arama mücadelelerine, adaletsiz yargılamalardan şiddet ve baskıya kadar iktidar politikalarına karşı yönelen her itiraz, bu güvenlik konseptine dahil ediliyor. Bunun dışında kalanlar “gayrimilli” ilan edilerek, düşman muamelesi görüyor. İsrail’in yalnızca dört günlük saldırısı bile iktidarın yaklaşımını ortaya koymaya yetti. İktidar cephesi, muhalefetin hangi çizgide durması gerektiğini dört koldan anlatmaya başladı bile.
MUHALEFETİ BÖYLE HİZAYA SOKACAKLAR
İktidarın yol haritası artık netleşmiş durumda. Dünyadaki genel gidişat, İsrail ve çevresindeki “dış güç” tehdidi, bunların içerideki uzantıları üzerinden kurgulanan “ülkeyi koruma” siyaseti…
Erdoğan ve Bahçeli’nin bu konuda tam bir mutabakat içinde olduğu görülüyor. Davutoğlu ise bu siyasete zaten dünden razı. Öcalan’ın değerlendirmeleri dikkate alındığında, Kürt hareketinin de yakın zamanda bu iktidar etkisinden çıkamayacağı anlaşılıyor.
Suriye’deki iktidar değişimiyle başlayan ve İsrail’in İran’a saldırısıyla yeni bir boyut kazanan bölgesel gelişmeler, kâğıt üzerinde iktidara yeni alanlar açmış gibi görünüyor. Ancak bu değerlendirmelerin büyük kısmı kâğıt üzerinde kalmaya mahkûm.
Çünkü ülkenin Erdoğan-Bahçeli ekseninde sürüklendiği çoklu kriz hali, siyaset ile halk arasındaki uçurumu derinleştirdi. Ekonomiden dış politikaya, toplumsal yaşamdan yargıya kadar hemen her başlıkta halkın iktidara karşı büyük bir öfkesi birikti. İktidar bloğu, hangi hamleyi yaparsa yapsın, halk nezdinde artık karşılık bulamıyor. İki yüzlü siyaset deşifre oldu, kral çıplak. Üstelik sadece bizim ki değil. Tüm dünyanın ‘kralları’ çırılçıplak.
Bu Bölümdeki Diğer Haberler
